OΙ ΠΡΩΤOΕΛΛΗΝΕΣ

                                                     Γραφει:Λάδικος

Κάποτε, σε εποχές χαμένες στήν αχλύ του χρόνου υπήρξε ένας υψηλού επιπέδου οικουμενικών διαστάσεων πολιτισμός.
Ο πολιτισμός αυτός είχε μία κοινή αρχική πηγή από την οποία ακτινοβόλησε. Αυτήν άλλοι την τοποθετούσαν σε χαμένες ηπείρους (Ατλαντίς, Μου, Λεμουριά), άλλοι σε κάποια εξαφανισθείσα, άγνωστη φυλή και άλλοι στο διάστημα απ' όπου υποθέτουν ότι

ΤΑ ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ!!

•     Έπου θεώ (Ακολούθα τον θεό)
•     Νόμω πείθου ( Να πειθαρχείς στο Νόμο)
•     Θεούς σέβου (Να σέβεσαι τους θεούς)
•     Γονείς αίδου (Να σέβεσαι τους γονείς σου)
•     Ηττώ υπέρ δικαίου (Να καταβάλεσαι για το δίκαιο)

Μια μικρή φράση. Ένα δυνατό υπνωτικό.

                                                                           

                                                                                        «Η ΚΡΥΦΗ ΕΛΠΙΔΑ»

Για σκέψου λοιπόν πόση λήθη κρύβει αυτή η φράση; Πόσο σε κάνει να μένεις άπραγος και να περιμένεις το μάνα εξ ουρανού, μια ελπίδα από το πουθενά; Ένα φως που θα δεις στο βάθος του τούνελ;

ΟΦΕΙΛΩ...

• ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΜΟΙΑΣΩ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΟΥ.
• ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΗΡΩΑΣ ΚΑΙ ΗΜΙΘΕΟΣ ΟΠΩΣ ΕΚΕΙΝΟΙ.
• ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΕΓΑΣ ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΟΥ.
• ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΤΙΜΩ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ.
• ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΘΕΩΡΩ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΛΗΠΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΦΥΣΗΣ ΩΣ ΘΕΟ ΚΑΙ ΘΕΑ.