Φάρος Αλεξάντρειας 3ος αιώνας π.χ.

Ο Φάρος της Αλεξάνδρειας θεωρείται ένα από τα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Κατασκευάστηκε τον 3ο αιώνα π.Χ. και παρέμεινε σε λειτουργία ώς την πλήρη καταστροφή του από δύο σεισμούς τον 14ο αιώνα μ.Χ. Ήταν ένας πύργος συνολικού ύψους 140 μέτρων και ήταν για εκείνη την εποχή το πιο ψηλό ανθρώπινο οικοδόμημα του κόσμου μετά τις πυραμίδες του Χέοπα και του Χεφρήνου ή Χεφρένης. Κατασκευάστηκε από κομμάτια άσπρης πέτρας και ήταν δομημένος σε τέσσερα επίπεδα. Το χαμηλότερο ήταν η τετράγωνη βάση, το δεύτερο ήταν ένα τετράγωνο κτίσμα, το τρίτο οκτάγωνο κτίσμα και το τέταρτο το ψηλότερο ένα κυκλικό κτίσμα επί της κορυφής του οποίου το άγαλμα του Ποσειδώνα ή Απόλλωνα. Στο τέταρτο επίπεδο υπήρχε ένας καθρέπτης που αντανακλούσε το φως του ήλιου κατά τη διάρκεια της μέρας ενώ το βράδυ έκαιγε μία φλόγα για να προειδοποιεί τα διερχόμενα πλοία για την ύπαρξη εμποδίων. Η λέξη φάρος υιοθετήθηκε από πολλές χώρες και χρησιμοποιήθηκε ευρέως στο λατινογενές λεξιλόγιο και σε γλώσσες όπως τα Γαλλικά (phare), τα Ιταλικά (faro), Πορτογαλικά (farol) και Ισπανικά (faro).
Ο φάρος κατασκευάστηκε επί της νησίδας Φάρος. Το νησί έδωσε το όνομα στο οικοδόμημα κι όχι το αντίθετο, όπως πιστεύεται. Οι σύγχρονοι φάροι "δανείζονται" επίσης το όνομα της νησίδας. Είναι παγκοσμίως γνωστός με την ονομασία "Φάρος" της Αλεξάνδρειας επειδή ήταν λίγο έξω από το λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Συνδεόταν τεχνητά με ένα είδος γέφυρας, το λεγόμενο Επταστάδιο (είχε, όπως μαρτυρά το όνομά του, μήκος επτά στάδια) και σχημάτιζε το ένα μέρος του λιμανιού της Αλεξάνδρειας.
Επειδή η διαμόρφωση του λιμανιού και της ευρύτερης περιοχής ήταν επίπεδη και δίχως κάποιο σημάδι που να προειδοποιεί τα διερχόμενα πλοία, χρησίμευε για να δίνει κάποιο είδος σινιάλου για την προσέγγιση στο λιμάνι. Ο φάρος χτίστηκε από τον Σώστρατο τον Κνίδιο μηχανικό, αρχιτέκτονα, γιο του επίσης αρχιτέκτονα Δεξιφάνους που είχε κατασκευάσει το στάδιο "Τέτρα" της Αλεξάνδρειας, το 282 π.Χ., ενώ αρχικά η μελέτη του έργου είχε ξεκινήσει επί βασιλείας του πρώτου Βασιλιά της Ελληνιστικής περιόδου, τον Πτολεμαίο τον Α' της Αιγύπτου, στρατηγό του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Πηγή Βίκιπαιδεια

Η περίφημη Θόλος ή ''Θύμελη'' στο Ασκληπείο της Επιδαύρου

Το κυκλικό οικοδόμημα της Θόλου της Επιδαύρου ήταν ένα άρτιο αστρονομικό Μνημείο. Το παράδοξο είναι ότι βρισκόταν στο κατ' εξοχήν θεραπευτικό κέντρο του αρχαίου Ελληνικού κόσμου. Ίσως κάποια μέρα κατανοήσουμε τους λόγους που αστρονομικό μνημείο λειτουργούσε σε χώρο ιάσεων, σε χώρο ασχολούμενο με την υγεία. Και ίσως αυτός είναι ο λόγος που κανείς μέχρι σήμερα δεν σκέφθηκε να συνδυάσει αρχιτεκτονικά και γλυπτά στοιχεία, εσωτερικά και εξωτερικά, δαπέδου, οροφής και τοιχογραφίας, προκειμένου να συνθέσει την αστρονομική ταυτότητα του Μνημείου.

Εκτός του υπογείου της Λαβυρίνθου, το υπόλοιπο Μνημείο φέρει την σφραγίδα του πατέρα του Ασκληπιού, του Απόλλωνος, θεού του πνευματικού Φωτός. Εκπρόσωπος του Απόλλωνος στο φυσικό σύμπαν είναι ο Ήλιος. (Πλούτ., «Περί του ΕΙ του εν Δελφοίς», 4 και 21).
Σήμερα σώζονται μόνο τα λείψανα του Λαβυρίνθου της. Στο Λαβύρινθο εφυλάσσοντο τα καστανόξανθα ιερά φίδια του Ασκληπιού, οι λεγόμενοι Παρείες. Τα φίδια είχαν θεραπευτική δράση και κατά τον Παυσανία ανήκαν στα ακινδυνώτερα είδη.

Σέσκλο Μαγνησίας - Ο αρχαιότερος Νεολιθικός οικισμός της Ευρώπης

Σέσκλο Μαγνησίας - Ο αρχαιότερος Νεολιθικός οικισμός της Ευρώπης 6000 π.Χ. περίπου
αναπαράσταση



Στο λόφο Καστράκι και στη γύρω περιοχή, κοντά στο σημερινό χωριό Σέσκλο, αναπτύχθηκε ένας από τους σπουδαιότερους νεολιθικούς οικισμούς της Ελλάδας και της Ευρώπης, που έδωσε το όνομά του σε μία ολόκληρη φάση της νεολιθικής εποχής στη Θεσσαλία. Κατοικήθηκε από την αρχή της νεολιθικής εποχής (7η χιλιετία π.Χ.) μέχρι και τη Μέση Εποχή του Χαλκού, αλλά γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή του στην 5η χιλιετία π.Χ., κατά τη Μέση Νεολιθική περίοδο. Η τοποθεσία του συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά σύμφωνα με τα οποία οι πρώτοι κάτοικοι επέλεγαν τις θέσεις της εγκατάστασής τους: βρίσκεται ανάμεσα σε βαθιά εποχικά ρέματα, που εξασφαλίζουν την αφθονία νερού, κοντά σε επίπεδες καλλιεργήσιμες εκτάσεις και σε ψηλότερους λόφους και όχι μακριά από τη θάλασσα. Η επιτυχία στην επιλογή της θέσης αποδεικνύεται και από τη μεγάλη διάρκεια ζωής του προϊστορικού οικισμού. 

TO ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΗΝΟΛΟΓΙΟ

Ανθεστηριών	21 Ιανουαρίου - 18 Φεβρουαρίου	Υδροχόος	Ήρα
Ελαφηβολιών	19 Φεβρουαρίου - 20 Μαρτίου	Ιχθείς	Ποσειδών
Μουνυχιών	21 Μαρτίου- 20 Απριλίου	Κριός	Αθηνά
Θαργηλιών	21 Απριλίου - 20 Μαΐου	Ταύρος	Αφροδίτη
Σκιροφοριών	21 Μαΐου - 20 Ιουνίου	Δίδυμοι	Απόλλων
Εκατομβαιών	21 Ιουνίου - 22 Ιουλίου	Καρκίνος	Ερμής
Μεταγειτνιών	23 Ιουλίου - 22 Αυγούστου	Λέων	Ζευς
Βοηδρομιών	23 Αυγούστου - 22 Σεπτεμβρίου	Παρθένος	Δήμητρα
Πυανεψιών	23 Σεπτεμβρίου - 22 Οκτωβρίου	Ζυγός	'Ήφαιστος
Μαιμακτηριών	23 Οκτωβρίου - 21 Νοεμβρίου	Σκορπιός	Άρης
Ποσειδεών	22 Νοεμβρίου - 21 Δεκεμβρίου	Τοξότης	Άρτεμις
Γαμηλιών	22 Δεκεμβρίου - 20 Ιανουαρίου	Αιγόκερως	Εστία

ΕΟΡΤΕΣ ΑΝΑ ΜΗΝΑ των αρχαίων Ελλήνων

Η Νεομηνία είναι αφιερωμένη στην Εκάτη, η 3η και η 13η στην Αθηνά, η 4η στον Διόνυσο και στην Αφροδίτη, η 6η στην : Άρτεμις, η 7η στον Απόλλωνα, η 23η στον Ερμή και οι τρεις τελευταίες μέρες στους χθόνιους θεούς.

Γαμηλιών (27 Δεκ - 25 Ιαν, 30 μέρες)

Γαμηλιών 27 (22 Ιαν) Γαμήλια Εορτή προς τιμή του Τελείου Δία και της τελείας Ήρας καθώς και θυσίες στον Ποσειδώνα και στην Δήμητρα Κουρότροφο.

Ανθεστηριών (26 Ιαν - 23 Φεβ, 29 μέρες)

Ανθεστηριών 5 (30 Ιαν) Σωτήρια Εορτή προς τιμή του Σωτήρος Διός

Ανθεστηριών 11 (5Φεβρ) Ανθεστήρια Τριήμερη εορτή προς τιμή του Διονύσου και του χθονίου Ερμή.

Η πρώτη μέρα καλείται Πυθιγοία ή Αγαθοδαίμων. Ανοίγονται τα δοχεία που περιέχουν το νέο κρασί και δοκιμάζεται η γεύση του. Στα παιδιά που γεννήθηκαν την προηγούμενη χρονιά φορούν στέφανα λουλουδιών. Αυτό συμβολίζει την επιστροφή μιας ψυχής στην ζωή μέσω ενός παιδιού. Η δεύτερη ονομάζεται Χοές και γίνεται οινοποσία, παιχνίδια, ανταλλαγή ψωμιών και αναπαράσταση του γάμου του Διονύσου και της συζύγου του βασιλιά Άρχων. Αυτήν την μέρα επίσης στο ναό του Διονύσου γίνονται μυστήρια στα οποία συμμετέχουν μόνο γυναίκες. Οι μετέχοντες αρχικά εξαγνίζονται με αέρα, νερό και φωτιά και φορούν δέρματα από πάνθηρα ή ελάφι. Αυτά αρχίζουν με την θυσία ενός χοίρου και συμβαίνουν την νύχτα. Η τελευταία μέρα καλείται Χυτροί επειδή χ χύτρες με λουλούδια και μαγειρεμένα λαχανικά προσφέρονται στους νεκρούς. Επίσης όλες οι λειψανοθήκες σφραγίζονται με κόκκινα σχοινιά και οι νεκροί καλούνται από τον Ερμή να επιστρέψουν.

ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Για ποιό φαινόμενο κάνει λόγο ο Αριστοτέλης στα Μετεωρολογικά;

Στο πρώτο βιβλίο των «Μετεωρολογικών» 343b, του Αριστοτέλους πληροφορούμαστε για ένα αξιοσημείωτο ουράνιο φαινόμενο, που εκτός των άλλων, αφορά και στην σύνδεση της εμφάνισης κάποιου κομήτη στον ουρανό, με την ανάπτυξη σεισμικής δραστηριότητας στην γη:

Αλλά μήπως δεν είναι αληθινή και η επόμενη παρατήρηση, ότι βορείως του τροπικού του καρκίνου παρουσιάζονται αποκλειστικά και μόνο οι κομήτες ακόμα και όταν ο ήλιος βρίσκεται στο θερινό ηλιοστάσιο.

Κάποτε λοιπόν, ένας μεγάλος κομήτης παρουσιάστηκε όταν συνέβη ο σεισμός στην Αχαΐα που προκάλεσε «τσουνάμι» (κύματος έφοδον) προερχόμενο από την δύση, αλλά ανέβηκε από την πλευρά του Ισημερινού, και στις περιοχές νοτίως της Αχαΐας είχαν ήδη συμβεί πολλοί άλλοι σεισμοί.

Επίσης όταν στην Αθήνα ήταν άρχων ο Ευκλής ο Μόλων, παρουσιάστηκε ένας κομήτης λαμπρός σαν αστέρας, ο οποίος είχε κατεύθυνση προς βορά, τον μήνα Γαμιλιώνα όταν ο ήλιος βρισκόταν στο χειμερινό ηλιοστάσιο.