Αξίζει να ζεις με άλλους χωρίς εσένα ή μόνη χωρίς τους άλλους;...

Σ’ ένα απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον πως μπορεί κανείς να νιώσει ελεύθερος και να δημιουργήσει; Όταν από μικρά μας μαθαίνουν τι να σκεφτούμε και τι να πράξουμε, μερικοί νιώθουν ασφυκτικά χίλια πράγματα τη στιγμή να καταπιέζονται μέσα τους και να μη μπορούν να βγουν. Η ελευθερία είναι δύσκολος και μακρύς δρόμος. Μα για μένα δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Με πνίγει αυτή η εξάρτηση. Τόση δυσφορία μου φέρνει που δεν ξέρω η επόμενη αναπνοή μου είναι και η
τελευταία. Μια πίεση που μέχρι χθες ήταν παιχνιδάκι να την πνίξω σήμερα είναι απέραντος ωκεανός που με πνίγει. Δεν ψάχνω για αρχηγό πια. Δεν τον θέλω. Ψάχνω για το δρόμο μου. Το δρόμο που θα με οδηγήσει στην απελευθέρωση της ψυχής μου. Να νιώσω ελεύθερη. Κι αυτό δεν το νιώθω στα σημερινά  δεδομένα. Όλα με πνίγουν. Βλέπω γύρω μου άτομα να νιώθουν ελεύθερα έχοντας μια δουλειά μια καριέρα έναν τρόπο ζωής έτσι όπως μας τον έχουν μάθει. Μα αυτό όλο εμένα με πνίγει πιο πολύ κι αναρωτιέμαι... πως μπορούν. Πως δε μπορώ πια; Μέχρι χθες πως μπορούσα; Και τι τώρα; Τι κάνω; Που πάω; Τι ζητάω; Τι θέλω; Ώρες ώρες μα την αλήθεια δεν υπάρχει κάτι σ΄ αυτή τη γη να θέλω, πέρα από το να νιώσω ελεύθερη. Και ξέρω τι θέλω αλλά όλα είναι όχι και μη μπροστά στο δρόμο μου. Υποχρεώσεις, άγραφα συμβόλαια, που έγώ η ίδια τα υπόγραψα και τώρα πρέπει να τα αθετήσω. Αυτά απέναντι  στην ελευθερία μου. Αλλά πόσο έγκυρα είναι όταν θεωρητικά είχα την επιλογή αλλά ουσιαστικά έκανα ότι θέλαν οι άλλοι να κάνω για να γίνω αποδεκτή; Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Κι εγώ  νιώθω ανίκανη να αντιδράσω. Ο φόβος με κυριεύει. Ο φόβος της αποτυχίας της λάθος επιλογής. Κι απ’την άλλη... πόσες  λάθος επιλογές και πόσες αποτυχίες έχω κάνει μέχρι σήμερα μόνο και μόνο να γίνω αποδεκτή από το κοινωνικό σύνολο και πάνω απ’ όλα τα πρόσωπα που αγαπώ; Πόσες ακόμη θα κάνω; Ποιό είναι πιο εγωϊστικό; Να κάνω κάτι για να γίνω αποδεκτή από τους άλλους ή να κάνω κάτι για να γίνω αποδεκτή από  μένα;  Πως θα με δουν οι άλλοι η πως βλέπω εγώ τον εαυτό μου; Πως μπορεί να με δεχτούν οι άλλοι αν δεν δεχτώ εγώ πρώτη τον εαυτό μου; Αξίζει να ζεις με άλλους χωρίς εσένα ή μόνη χωρίς τους άλλους;...


Γράφει:Πανδωρα.