Το όνομά τους προέρχεται κατά μία εκδοχή από το στερητικό άλφα και τη λέξη μαζός που σημαίνει στήθος, επειδή ακρωτηρίαζαν ή συνέθλιβαν το δεξί στήθος των κοριτσιών τους για να διευκολύνουν το χειρισμό του τόξου. Αυτό όμως δεν είναι και τόσο σίγουρο επειδή η εξήγηση αυτή απαντάται στην ύστερη αρχαιότητα.
Ο Όμηρος στην Ιλιάδα τις τοποθετεί στη Φρυγία και στη Λυκία. Όμως, πατρίδα των Αμαζόνων ήταν η Θεμίσκυρα του Ευξείνου Πόντου, που βρισκόταν κοντά στον ποταμό Θερμώδοντα. Οι Αμαζόνες έκαναν πολλές επιδρομές στις γειτονικές χώρες αλλά και μακρύτερα, κτίζοντας ταυτόχρονα και καινούριες πόλεις. Πάντως, στα μετέπειτα χρόνια που Έλληνες πήγαν να ψάξουν το βασίλειό τους, δεν το βρήκαν στη συγκεκριμένη περιοχή. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι κατέφυγαν σε βορειότερες περιοχές (στο βόρειο Καύκασο) μετά την ήττα τους από τον Ηρακλή, ο οποίος σε έναν άθλο του έπρεπε να πάρει τη ζώνη της βασίλισσας των Αμαζόνων Ιππολύτης. Γενικά πάντως, βασίλεια των Αμαζόνων θεωρούνταν ότι υπήρχαν σε πολλές περιοχές ακόμα και νοτιότερα, π.χ. στη Λιβύη.
Ειδικά στην πατρίδα των Αμαζόνων άντρες δεν επιτρέπονταν καθόλου. Για τη διαιώνιση του είδους δύο μήνες την άνοιξη πήγαιναν και έμεναν με έναν γειτονικό αρσενικό λαό, τους Γαργαρείς, που κατοικούσαν στον Καύκασο. Από τα παιδιά που γεννιούνταν, κρατούσαν μόνο τα θηλυκά. Τα αρσενικά ή τα σκότωναν ή τα ακρωτηρίαζαν ή τα έστελναν στους πατέρες τους. Για την προστασία του κράτους τους ήταν όλες τους εξασκημένες στη χρήση τόξου και ξίφους, και θεωρούνταν μάλιστα ισάξιες με πολεμιστές άνδρες, για την ανδρεία και την ικανότητά τους. Σε άλλα κράτη μπορεί να επέτρεπαν την παρουσία ανδρών, αλλά δεν τους επέτρεπαν να έχουν σημαντικές θέσεις.
Οι Αμαζόνες έχουν συμμετάσχει σε πολλούς μύθους. Η δημιουργία τέτοιων μύθων έχει δημιουργήσει ερωτηματικά στους ερευνητές. Στις μέρες μας, θεωρείται ότι οι Αμαζόνες δεν ήταν απλά ένας μυθικός λαός, ένα αποκύημα της φαντασίας των Ελλήνων, αλλά ένας ιστορικός λαός.
Φυλές Αμαζόνων:
Θεμισκύριες (Θεμίσκυρα)
Λυκάστειες (Λύκαστος Ποταμός)
Χαδήσιες (Καταονία) Καντές ή Κανές
Ηγεμονίδες των Αμαζόνων
Οι διασημότερες ηγεμονίδες των Αμαζόνων είναι:
Οτρηρή
Λυσίππη
Μύρινα
Ιππολύτη
Αντιόπη
Πενθεσίλεια
Θάληστρις
Αμαζόνειες Πόλεις
Αναφέρεται ότι οι Αμαζόνες είχαν θεμελιώσει πολλές πόλεις όπως:
Μυτιλήνη
Μήθυμνα
Κύμη ,
Σμύρνη
Έφεσος
Σινώπη
και άλλες.
Ο Όμηρος αναφέρει ότι οι Αμαζόνες συγκρούσθηκαν με το Βελλερεφόντη που τις εξόντωσε, ενώ ο Πίνδαρος συμπληρώνει ότι τις σκότωσε με τα βέλη του, που τα εκτόξευε, ιππεύοντας τον διάσημο πτερωτό ίππο, τον Πήγασο.
Ο θρύλος για τις υπέροχες Αμαζόνες είχε πάρει τεράστια έκταση στον Αρχαίο Κόσμο. Στη χώρα τους, ο μύθος αναφέρει, ότι έφθασε ο Ηρακλής, με εντολή του Ευρυσθέα, να πάρει τη ζώνη της βασίλισσάς τους της Ιππολύτης και να τη μεταφέρει στις Μυκήνες.
Οι Αμαζόνες όμως αντιστάθηκαν στην απαίτηση του Ηρακλής που, για να επιτύχει στο σκοπό του, συνέλαβε τη βασίλισσα και της πήρε την περίφημη ζώνη ενώ ταυτόχρονα δήωσε την πρωτεύουσα Θεμίσκυρα.
Οι Αμαζόνες συμμετείχαν στον Τρωικό Πόλεμο ως σύμμαχοι των Τρώων με αρχηγό τους την περίφημη Πενθεσίλεια, την οποία ο Αχιλλεύς την φόνευσε και μετά την ερωτεύθηκε.
Η Ιππολύτη ήταν πρόθυμη να προσφέρει τη ζώνη της οικειοθελώς αλλά η Ήρα με τη μορφή Αμαζόνας, αναμίχθηκε με το πλήθος, διαδίδοντας φήμες ότι δήθεν ο Ηρακλής και οι Αχαιοί είχαν σκοπό να καταστρέψουν την πόλη τους και να απαγάγουν τη βασίλισσά τους.
Οι Αμαζόνες επείσθηκαν από τις φήμες και η μάχη άρχισε.
Πρώτη αντίπαλος του Ηρακλή ήταν η Αέλλα ( ανεμοστρόβιλος), η ταχύτερη πολεμίστρια. Ωστόσο ο Ηρακλής απέφυγε την κεραυνοβόλο επίθεσή της και τη σκότωσε με το ξίφος του.
Ισχυρότερη αντίπαλος αποδείχθηκε η Προθόη η οποία είχε σκοτώσει επτά Αχαιούς οπλίτες. Τελικά φονεύθηκε και αυτή από το Ηράκλειο ξίφος.
Το επίλεκτο σώμα των Αμαζόνων αποτελούμενο από επτά συνοδούς της θεάς Αρτέμιδας που θεωρούνταν ασυναγώνιστες στον χειρισμό των ακοντίων, φονεύθηκαν όλε ςαπό το ρόπαλο του ήρωα.Οι πριγκήπισσες Μελανίππη και Αντιόπη συνελήφθησαν αιχμάλωτες.Οι Αμαζόνες αναγκάσθηκαν να ζητήσουν ανακωχή.
Την ελευθερία της Μελανίππης εξαγόρασε η Ιππολύτη δίνοντας ως αντάλλαγμα τη ζώνη της ενώ την Αντιόπη παρέδωσε ο Ηρακλής στο Θησέα. Στη μετώπη του ναού της Ολυμπίας ωστόσο, ο Ηρακλής απεικονίζεται να ρίχνει στο έδαφος νεκρή τη βασίλισσα των Αμαζόνων καταφέρνοντας έτσι να πάρει τη ζώνη της.Κατά άλλη εκδοχή, ο Θησεύς παρέλαβε την Ιππολύτη και όχι την Αντιόπη, με την οποία απέκτησε το γιο του Ιππόλυτο.
Ο μύθος των πολεμικών αυτών γυναικών στον αρχαίο Ελληνικό Κόσμο θεωρήθηκε από ωρισμένους μελετητές ότι είναι ανάμνηση του παλαιού καθεστώτος της μητριαρχίας - της κυριαρχίας δηλαδή των γυναικών στην κοινωνική, πολιτική και στρατιωτική ζωή - που υποτίθεται ότι επικράτησε στα προϊστορικούς Χρόνους πριν από το καθεστώς της πατριαρχίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου